Kalkuta (Kolkata)
Kalkuta, jedno z największych miast Indii liczące (według danych z 2006 r.) 4 638 350 mieszkańców, jest stolicą stanu Bengal Zachodni. Cały region metropolitalny Kalkuty liczy ponad 15 mln mieszkańców. Miasto to jest ważnym węzłem komunikacyjnym, a także prężnym ośrodkiem przemysłowym (szczególnie w branży IT), handlowym, naukowym i kulturalnym.
Legendarne początki
Według jednej z legend hinduizmu, bóg Śiwa po śmierci swej żony Kali, wędrował z jej ciałem po świecie. Kali, z punktu widzenia człowieka Zachodu, nie jest postacią pociągającą. Ta bogini czasu i śmierci, pogromczyni demonów i sił zła, przedstawiana jest z ośmioma rękami, przystrojona w naszyjnik z czaszek i przepasana „spódnicą” z obciętych ludzkich rąk, często tańcząca na ciałach poległych.
Kiedy Śiwa niósł ciało Kali, inny bóg – Wisznu, rzucił w nie dyskiem, rozcinając na wiele kawałków, które spadły wyznaczając miejsca budowy świątyń. Tam, gdzie spadły pace Kali, wzniesiono świątynię Kalighat.
Historia miasta
W miejscu tym znajdowały się trzy wioski: Sutanati, Govindpour i Kalikata, które Anglicy upatrzyli sobie na nową siedzibę faktorii Kompanii Wschodnioindyjskiej. Zgodę na osiedleni otrzymali od lokalnego władcy w roku 1698, co pozwoliło im na zbudowanie pierwszego fortu, będącego zalążkiem nowego miasta. Pomimo licznych incydentów z władcami hinduskimi, czy nawet zajęciem Kalkuty przez Hindusów, miasto odbudowywało się i rosło jego znaczenie.
W roku 1772 Kalkuta zastała stolicą Indii Brytyjskich i pozostała nią aż do początków XX wieku, kiedy to rolę tę przejęło New Delhi. Na decyzję o przeniesieniu stolicy wpływ wywarły ruchy narodowowyzwoleńcze skierowane przeciwko Anglikom.
Po podziale Indii w roku 1947, Kalkuta straciła znaczenie. Wschodnia część Bengalu została włączona do Pakistanu, co pozbawiło miasto zaplecza terytorialnego, spowodowało natomiast liczne ruchy migracyjne: muzułmanie wyjeżdżali do Bengalu Wschodniego (obecne Bangladesz), natomiast stamtąd napływały rzesze ubogich wyznawców hinduizmu.
Matka Teresa
Obecnie nazwę Kalkuty najczęściej wymienia się w Europie w połączeniu z imieniem błogosławionej Matki Teresy, opiekującej się ubogimi w tym mieście. Zakon Misjonarek Miłosierdzia założony przez Matkę Teresę z Kalkuty znany jest obecnie w wielu krajach świata. Pomimo, że w tym mieście ubóstwo i nieszczęścia są równie popularne jak w całych Indiach, francuski pisarz Dominique Lapierre nazwał Kalkutę „Miastem radości”, wydając w roku 1985 książkę pod takim właśnie tytułem.
Świątynia pojednania
Swoistym ewenementem jest istniejąca w Kalkucie świątynia Belur Bath, poświęcona żyjącemu w XIX wieku Ramakrishnie, który głosił jedność wszystkich religii, dlatego świątynia łączy elementy spotykane w meczetach, kościołach chrześcijańskich i świątyniach hinduskich. W Belur Bath obowiązuje zakaz rozmów, dlatego zawsze panuje tu cisza.
Tramwajem przez Kalkutę
Ciekawostką z ulic Kalkuty są tutejsze tramwaje, podobne do tych, które jeździły po naszych ulicach w latach 60-tych, panuje też w nich podobny tłok. W Kalkucie wybudowano pierwsze w Indiach metro.