BHARATHPUR – Wymarzone miejsce dla osób interesujących się ornitologią. Bharathpur słynie z rezerwatu ptactwa nazywanego Parkiem Narodowym Keoladeo Ghana, który UNESCO umieściło na liście Światowego Dziedzictwa Ludzkości. Najlepiej przyjechać tu między październikiem a lutym, gdyż w tym okresie przylatuje wiele gatunków ptaków wędrownych, przy czym każdego roku ich liczba stale się zmienia.
W XVII i XVIII wieku miasto było ważnym ośrodkiem państwa Dźatów, którzy po przybyciu Radźputów w dużym stopniu zachowali swą autonomiczność, gdyż po pierwsze odznaczali się niezwykłym męstwem w czasie walk, a po drugie – ich władcy zawierali korzystne małżeństwa z przedstawicielkami wysokich warstw społeczeństwa Radźputów. Wielokrotnie skutecznie przeciwstawiali się Mogołom, a wzniesiony w XVIII wieku fort w Bharatpurze przetrwał atak wojsk brytyjskich w 1805 r. oraz długotrwałe oblężenie w 1825 r., które doprowadziło do podpisania pierwszego porozumienia o przyjaźni między północno-zachodnimi stanami indyjskimi a Kompanią Wschodnioindyjską.
Natomiast samo miasto, otoczone niegdyś 11-kilometrowym murem (obecnie jest on zniszczony), nie stanowi większej atrakcji. Problemem mogą się okazać moskity, dlatego lepiej wziąć ze sobą spray przeciw komarom.
Informacja
Biuro informacji turystycznej (22545) mieści się w hotelu Saras. Przy wejściu do parku otrzymać można przewodnik zawierający mapę. Zamieszczono w nim również krótki rys historyczny parku oraz nie kończącą się listę gatunków ptaków. Oprócz tego nie przedstawia on żadnej wartości dla osób, które chciałyby zgłębić tajniki ornitologii.
Czeki podróżne można wymienić na gotówkę w State Bank of Bikaner & Jaipur lub w Ashok Forest Lodge.
Park Narodowy Keoladeo Ghana
Rezerwat Keoladeo zamieszkuje około 415 gatunków ptaków, a 117 spośród nich przylatuje tu z takich odległych krain jak Syberia czy Chiny. Zajmuje on rozległe, niegdyś w zasadzie jałowe tereny, które były nawadniane tylko w okresie deszczów monsunowych, a potem szybko wysychały. Aby temu zapobiec, maharadża Bharatpuru skierował tu wodę z pobliskiego kanału irygacyjnego i po upływie kilku lat zaczęły się osiedlać gromady ptactwa. Ale oczywiście nie dbał on o środowisko, chciał jedynie utworzyć miejsce, dokąd mógłby zabierać przyjaciół na wspólne polowania. Rzeczą normalną było zabijanie około 4000 ptaków dziennie. Ta istna rzeź trwała aż do 1964 r., kiedy to strzelanie do ptactwa zostało oficjalnie zabronione. W rezerwacie spotkać dziś można m.in. około 80 gatunków kaczek.
Zapotrzebowanie na pokarm całej populacji jest ogromne, i aż trudno uwierzyć, że te płytkie jeziora są w stanie „wyżywić” owe stada ptaków. Na przykład 3000 bocianów, przebywających na 1 km2, potrzebuje codziennie około trzech ton ryb, co oznacza, że w 40-dniowym okresie wylęgu muszą one zjeść ponad 90 ton ryb -a mówimy tu tylko o jednym gatunku.
Wstęp (6.00-18.00; wyjście najpóźniej o 19.00) kosztuje 25 INR, wniesienie aparatu fotograficznego – 10 INR, kamery wideo 100 INR. Opłatę pobiera się też za wjazd rowerów (3 INR), skuterów (10 INR) i riksz (5 INR). Ruch samochodowy jest wzbroniony.
Po Parku mogą jeździć tylko te riksze, które posiadają licencję (zielona tabliczka z przodu pojazdu). Co prawda nie trzeba za nie płacić biletu wstępu, ale kierowcy żądają do 25 INR za godzinę obwożenia, a w dodatku spodziewają się napiwku. Niektórzy chętnie służą pomocą i posiadają rozległą wiedzę na temat zamieszkujących te tereny ptaków, więc z tego względu żądanie napiwku da się zrozumieć. Wynajęcie doświadczonego ornitologa kosztuje 40 INR za godzinę lub 300 INR za cały dzień. Warto skorzystać z usług Sohana Lala.
Najlepszym sposobem na zwiedzenie Parku jest wypożyczenie roweru. Pozwala to na uniknięcie tłumu turystów, którzy zawsze zbierają się przy gniazdach większych ptaków. Tylko podróżujący rowerem mają możliwość zobaczenia zimorodków, bowiem płoszy i odstrasza je wszelki hałas lub obecność wielu ludzi. Nie płaci się też wtedy słonych rachunków rikszarzom. Wypożyczalnie rowerów prowadzi kilka hoteli, m.in. pobliski hotel Saras, ale jest tu dosyć drogo – za jeden dzień jazdy rowerem płaci się 30 INR. Osoby planujące wycieczkę do rezerwatu o świcie (jedna z najlepszych pór dnia na zobaczenie ptaków) powinny wypożyczyć rowery już dzień wcześniej. Na południowych obrzeżach parku, w przeciwieństwie do jego części północnej, praktycznie nie spotyka się turystów, dlatego miejsce to stanowi wymarzony teren do uważnej obserwacji ptactwa. W punkcie kontroli biletów za 60 INR można na cały dzień wynająć łodzie. Stanowią one doskonały środek transportu dla tych, którzy chcą z bliska przypatrzeć się dzikiemu ptactwu.
W środkowej części parku, koło tak zwanej Świątyni Keoladeo (właściwie jest to niewielkie sanktuarium), znajduje się bar przekąskowy oraz kiosk z napojami.