Świątynie Dilwara
Dźinickie świątynie Dilwara są największą atrakcją turystyczną Mt Abu i stanowią jeden z najwspanialszych przykładów architektury dźinickiej w Indiach. W skład kompleksu wchodzi pięć świątyń, z których dwie stanowią namacalny dowód, jak wysoki poziom osiągnęła tutaj sztuka obróbki marmuru.
Świątynia Wimal Wasahi została zbudowana w 1031 r. ku czci pierwszego tirthankara, Adinatha. W jej części środkowej znajduje się wizerunek Adinatha, natomiast wokół dziedzińca mieszczą się 52 identyczne cele, a w każdej wizerunek Buddy ze skrzyżowanymi nogami. Przed świątynią usytuowany jest Dom Słoni z figurkami słoni, które uczestniczą w procesji zmierzającej do świątyni.
Świątynia Tedźpal została wzniesiona w 1230 r. przez braci Tedźpala i Wastupala ku czci 22. tirthankara, Neminatha. Podobnie jak Wimal, sprawowali oni funkcje ministrów w rządzie władcy Gudźaratu. Tedźpal jest bardzo starą, zachowaną w idealnym stanie, klasyczną świątynią dźinicką. Na szczególną uwagę zasługują wspaniałe rzeźbienia w marmurze. Są one wykonane z takim kunsztem, że miejscami marmur wydaje się niemal przezroczysty. Dech w piersiach zapierają wspaniałe kwiaty lotosu, które zwisają ze środkowej części kopuły. Aż trudno uwierzyć, że ta ogromna, przypominająca sznurowadło rzeźba powstała z masywnego bloku marmuru. W świątyni pracuje na pełnym etacie kilku zawodowych kamieniarzy, którzy otaczają opieką i odnawiają stare rzeźbienia. W kompleksie zabudowań znajdują się również trzy inne świątynie, ale żadna z nich nie dorównuje Tedźpal i Wimal Wasahi.
Kompleks czynny jest od 12.00 do 18.00. Na jego terenie obowiązuje zakaz fotografowania, ponadto dokładnie przeszukuje się bagaż podręczny, sprawdzając, czy nie ma w nim ukrytego aparatu fotograficznego. Wszystkie skórzane przedmioty (paski, a nawet buty) trzeba zostawić przy wejściu. Należy też przestrzegać pozostałych przepisów – zakazu palenia, żucia, picia alkoholu, wnoszenia parasoli oraz używania radia, magnetofonu i kamery wideo. Przy wejściu widnieje też przestroga dla kobiet: „Kategoryczny zakaz wstępu kobiet, u których pojawiła się miesiączka. Po wejściu do świątyni może nastąpić nasilenie bólów”.
Z Dilwary można się wybrać na przyjemny spacer do miasta lub dojechać tam taksówką (2 INR od osoby).
Wycieczki
RTDC organ izuje codziennie wycieczki po wszystkich ważniejszych zabytkach. Autobusy odjeżdżają spod biura turystycznego, a bilet kosztuje 30 INR (w cenę nie jest wliczona opłata za wstęp i wniesienie aparatu fotogi aficzego do zwiedzanych obiektów). Wycieczki odbywają się w godzinach 8.30 (lub 9.00) – 13.15 i 13.50 – 18.00 (w lecie nieco później). Wycieczka popołudniowa kończy się przy Sunset Point, a umieszczone tam inteligentne ostrzeżenie informuje, że opłata za oglądanie zachodu słońca wliczona jest tylko w cenę wycieczki popołudniowej!
Noclegi
Miasto posiada bogatą bazę noclegową. Większość hoteli mieści się wzdłuż głównej drogi, biegnącej w kierunku jeziora Nakki. Szczyt sezonu przypada na okres od połowy marca do połowy listopada i nocleg w Ml Abu jest wówczas dość drogi. Największy ruch panuje od 15 maja do 15 czerwca, kiedy to niezmiernie trudno znaleźć pokój, który by kosztował mniej niż 200 INR. Natomiast w czasie pięciu dni Diwali (XI) nie ma żadnych szans na nocleg, jeśli nie dokonało się wcześniej rezerwacji. W tym okresie po prostu najlepiej tu nie przyjeżdżać.
Po sezonie (za wyjątkiem Bożego Narodzenia i sylwestra) noclegi są o 50 % tańsze, a wiele hoteli średniej kategorii oferuje bardzo atrakcyjne ceny. Ponadto cena za nocleg jest tym niższa, im dłużej trwa pobyt w hotelu. Doba hotelowa kończy się zazwyczaj o 9.00.
O każdej porze roku w okolicach dworca autobusowego i postoju taksówek kręci się wielu naganiaczy, oferujących noclegi. Po sezonie najlepiej nie zwracać na nich uwagi, natomiast w okresie, gdy zjeżdżają tu tłumy turystów, posiadane przez nich informacje mogą się bardzo, ale to bardzo przydać.