Park Narodowy Ranthambhore, usytuowany niedaleko miasta Sawaj Madhopur, dokładnie między Bharatpurem i Kotą, to miejsce, gdzie realizuje się założenia „Projektu Tygrys”. Niestety, nie przynoszą one spodziewanych efektów; ponadto właśnie w tym Parku wysocy urzędnicy państwowi organizowali ponoć komercyjne polowania na tygrysy. Eksperci szacują, że populacja tygrysów składa się obecnie tylko z 15 sztuk, mimo że oficjalne statystyki podają liczbę 22 (kilka lat temu żyły tu 44 tygrysy). Przy pewnej dozie szczęścia nadal można spotkać żyjącego na wolności tygrysa, ale aby zwiększyć szanse, trzeba się wybrać przynajmniej dwa lub trzy razy na safari. Inne gatunki dzikich zwierząt, zwłaszcza roślinożernych, występują w liczniejszych grupach.
Park zajmuje około 400 km2. Sieć jezior i rzek przedzielona jest stromymi, wysokimi skałami, a na szczycie jednej z nich znajduje się ogromna, zachowana w dobrym stanie forteca Ranthambhore, którą wzniesiono w X wieku. Niżej położone tereny porośnięte są bądź krzakami, bądź dosyć gęstym lasem; zobaczyć tu można liczne ruiny pawilonów, ćhatri i „kryjówek”, bowiem niegdyś były to myśliwskie tereny maharadży.
Park przecinają cztery żwirowe drogi, a safari organizowane są w jeepach z odsłoniętym dachem. Osoby, które jeszcze nie uczestniczyły w afrykańskim safari, będą z pewnością sądzić, że tego typu rozrywka niesie ze sobą ogromne niebezpieczeństwo. Okazuje się jednak, że tygrysy nie zwracają najmniejszej uwagi na jeepy wypełnione gadatliwymi turystami, którzy fotografują i filmują zwierzęta z odległości zaledwie kilku metrów. Cóż, tygrysy jak na razie nie rzuciły się na nikogo ani – tym bardziej -nikogo nie pożarły, ale tak naprawdę, to nigdy nie wiadomo, co może tygrysowi wpaść do głowy.
Do Parku najlepiej przyjechać między X a IV natomiast turyści nie mają tu wstępu w porze monsunowej (1 VII-1 X). Dzikim zwierzętom najlepiej przyglądać się wczesnym rankiem lub późnym popołudniem.
Orientacja i informacja
W Sawaj Madhopur, w biurze „Projektu Tygrys” (pół kilometra na południe od dworca kolejowego) czynne jest biuro informacji turystycznej (20208). Aby się tam dostać, należy iść wzdłuż torów na południe od dworca, a następnie przejść przez kładkę – biuro będzie po lewej stronie, tuż przed kinem.
Liczba pojazdów, które posiadają zezwolenie na poruszanie się po Parku, jest ściśle kontrolowana. W Parku są cztery drogi, a w czasie każdego safari dwa lub trzy jeepy jadą jedną z nich. Ogromne ciężarówki (również z odkrytym dachem), w których mogą się pomieścić nawet 22 osoby, posiadają zezwolenie na jazdę jedynie po dwóch drogach.
Trzeba przejechać aż 10 km z Sawaj Madhopur, aby dotrzeć do pierwszej bramy Parku, gdzie uiszcza się opłatę za wstęp, a po następnych trzech kilometrach pojawia się główna brama i Dźogi Mahal. Hotele rozmieszczone są wzdłuż całej drogi, łączącej miasto z Parkiem. Osoby pragnące tu przyjechać na Boże Narodzenie i Nowy Rok powinny dokonać wcześniejszej rezerwacji miejsc noclegowych.
Natomiast amatorzy zdjęć powinni wziąć filmy o czułości 400 lub 800 ASA, gdyż poszycie lasu jest tu dosyć gęste i przyciemnione.
Wstęp kosztuje 25 INR, wniesienie aparatu – 10 INR, wjazd każdego pojazdu -75 INR. Za usługi przewodnika płaci się 55 INR; warto skontaktować się z młodym Szadidem Alim, który doskonale potrafi wypatrzyć dziką zwierzynę.