Wschodnia grupa świątyń
Wschodnia grupa świątyń składa się właściwie z dwóch części. Pierwszą stanowią ogrodzone kamiennym murem świątynie dźinijskie, pozostałe cztery świątynie znajdują się w różnych punktach starego Kadżuraho.
Muzeum sztuki dźinijskiej
Niedawno założona galeria (czyn. codz.,7.00-18.00; wstęp: 1 INR) została zbudowana na planie koła. Wewnątrz mieści się kolekcja posągów przedstawiających dwudziestu trzech tirthankarów – ascetów, którzy zwiastowali nauki dźinizmu.
Świątynia Parśwanatha
Spośród ogrodzonych świątyń dźinijskich ta jest nie tylko największa, ale też najpiękniejsza w Khadżuraho. Choć wielkością i mnogością ozdób o tematyce erotycznej nie dorównuje budowlom z grupy zachodniej, wyróżnia się niebywale misterną konstrukcją i wspaniałymi rzeźbami. Są tu posągi, z których słynie Khadżuraho, m.in. postać kobiety nakładającej makijaż oraz innej -usuwającej kolec wbity w stopę. Pierwotnie świątynia dedykowana była Adinathowi, ale w sto lat po jej zbudowaniu posąg zastąpiono wizerunkiem Parśwanatha.
Świątynia Adinatha
Tuż obok świątyni Parśwanatha wznosi się nieco mniejsza, wzniesiona na cześć Adinatha. Częściowo odrestaurowana budowla charakteryzuje się pięknie wykonanymi fryzami i architekturą przypominającą hinduskie świątynie w Khadżuraho. O tym, że należy do dźinistów, a nie wyznawców hinduizmu, świadczy jedynie pomalowany na czarno posąg w głównym sanktuarium.
Śanti Nath
Sama świątynia jest stosunkowo nowa, powstała bowiem zaledwie sto lat temu. Umieszczone wewnątrz dekoracje pochodzą jednak ze znacznie starszych świątyń z okolic Khadżuraho. Liczącą 4,5m rzeźbę Adinatha wykonano ok. 1028 r. Na umieszczonej za nią metalowej skrzyni z trzema kłódkami widnieje napis: „secret donation box” ( „skrzynka na anonimowe datki”). W tutejszej dharamśali przebywają czasami przybyli na pielgrzymkę Digambarowie, nadzy asceci dźiniscy, wprawiający w zakłopotanie grupy turystów zwiedzających świątynię.
Ghantaj
Idąc do Khadżuraho ze wschodniej grupy świątyń dźinijskich, zobaczymy ruiny małej świątyni, z której zachowała się jedynie wspierana filarami sala główna. Nadal pięknie wyglądają wyrzeźbione na kolumnach motywy dzwonów i łańcuchów. Uwagę zwraca też posąg ptaszyska Garudy umieszczony w miejscu dawnego głównego wejścia.
Dźawari
Aby dojść do świątyni, trzeba przejść przez starą część wioski. Budowla, wyróżniająca się wspaniałą architekturą, powstała w okresie 1075-1100 n.e. jako przybytek Wisznu. Fasadę zdobią postaci kobiet, typowe dla świątyń w Khadżuraho.
Wamana Wamana to karzeł, jedno z wcieleń Wisznu. Jemu właśnie dedykowana jest odizolowana w grupie wschodniej świątynia, stojąca 200 m na północ od Dźawari. Budowla wyróżnia się przede wszystkim stosunkowo skromnie udekorowaną sikharą. Pięknie prezentują się zewnętrzne fryzy, na których jak zwykle pojawiają się frywolne kobiety.
Świątynia Brahmy i Hanumana
Kierując się na zachód w stronę nowej części wioski, dojdziemy do jednej z najstarszych świątyń w Khadżuraho. Wzniesiona z granitu i piaskowca, dedykowana była Wisznu i błędne jest nazywanie jej świątynią Brahmy.
Do świątyni Hanumana trafimy, idąc z nowego Khadżuraho w kierunku grupy budowli dźinijskich. Zajrzyjmy do środka, gdzie znajduje się posągowego boga małp. Rzeźba liczy 2,5 m wysokości, a umieszczony na niej napis z 922 r. jest najstarszy z odkrytych w wiosce.
Południowa grupa świątyń
Do grupy tej należą dwie świątynie, jedna leży kilkanaście km na południe od rzeki.
Duladeo
Do świątyni położonej niecały kilometr na południe od budowli dźinijskich, prowadzi zakurzona wiejska ścieżka. Świątynia jest ostatnią, jaka powstała w Khadżuraho. Naukowcy twierdzą, iż jej budowniczy nie wykazali się zbytnim polotem. Ale warto ją zwiedzić, zwłaszcza że zdążyliśmy już zasmakować w śmiałych pozach rzeźbionych wszędzie kobiet i miłosnych par mithuna.
Świątynia Ćatarbhudźi
Do czasów obecnych zachowały się po niej ruiny oraz trzymetrowy posąg Wisznu. Świątynia stoi nad rzeką, w odległości 3 km od wioski.
Wycieczki z przewodnikiem
Choć biuro turystyczne przestało zajmować się organizacją wycieczek z przewodnikiem, w przyszłości zostaną one ponownie wprowadzone do ofert. Turyści mogą jednak prywatnie wynająć licencjonowanych przewodników. Za trwające pól dnia oprowadzanie płaci się 80 INR, za przejazd taksówką – 150 INR.